Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Φύλακες Αγγελοι-Μαξ Χέιντελ



Μαξ Χέιντελ


"Οι μεγάλες δημιουργικές Ιεραρχίες, κατά την διάρκεια των πρώτων Εποχών και Περιόδων, επιδρούσαν άμεσα στην ανθρωπότητα που εξελισσόταν ασυνείδητα. Υπήρχε μόνο μία κοινή συνείδηση σε ΟΛΑ τα ανθρώπινα πλάσματα* ένα ομαδικό πνεύμα για όλη την ανθρωπότητα, θα λέγαμε.

Στην Λεμούρια εποχή έγινε ένα καινούργιο βήμα. Τα σώματα σχηματίστηκαν οριστικά, αλλά έπρεπε να διαθέτουν θερμό, κόκκινο αίμα, πρωτού μπορέσουν να εμψυχωθούν και να γίνουν η κατοικία των ενοικούντων πνευμάτων.

Στην φύση τίποτα δεν γίνεται ξαφνικά. Θα κάνουμε λάθος αν φανταζόμαστε πως μ ένα φύσημα αέρα στα ρουθούνια θα μπορούσε να εισδύσει μια ψυχή σε μια εικόνα από πηλό και να την γαλβανίσει στην ζωή, ώστε να αποβεί ένα ευαίσθητο, σκεπτόμενο πλάσμα.

Το ατομικό πνεύμα ήταν πολύ αδύναμο, ανίσχυρο και αρκετά ακατάλληλο να καθοδηγήσει τον παχυλό φορέα του. Από αυτήν την άποψη, και τώρα ακόμη δεν είναι ακόμα πολύ ισχυρό. Σε κάθε προικισμένο παρατηρητή είναι φανερό πως σε μεγάλο βαθμό το θυμικό σώμα κυβερνά την προσωπικότητα απ' ό,τι το πνεύμα, ακόμη και στο παρόν στάδιο προόδου. Ωστόσο, κατά τα μέσα της Λεμούριας Εποχής, όταν η κατώτερη προσωπικότητα-το τριπλό σώμα-επρόκειτο να προικισθεί με το φως του Εγώ, το τελευταίο, αν αφηνόταν μόνο του,θα ήταν εντελώς ανίσχυρο να καθοδηγήσει το όργανό του.

Γι αυτό έπρεπε κάποιος πολύ περισσότερο εξελιγμένος να βοηθήσει το ατομικό πνεύμα και να προετοιμάσει βαθμιαία τον δρόμο για την πλήρη του ένωση με τα όργανά του. Μια αναλογία μπορεί να διαπιστώσει κανείς κατά την δημιουργία ενός καινούργιου έθνους, στο οποίο, ώσπου να γίνει ικανό να εκλέξει μόνο του μία ισχυρή κυβέρνηση, κάποια μεγαλύτερη δύναμη εγκαθιδρύει ένα προτεκτοράτο που το προφυλάσσει από εξωτερικούς κινδύνους και εσωτερικές απερισκεψίες. ¨Ένα τέτοιο προτεκτοράτο εδραιώθηκε τότε και στην εξελισσόμενη ανθρωπότητα από το πνεύμα της Φυλής, ενώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα στην σχέση ομαδικού πνεύματος και ζώων, αλλά με έναν κάπως διαφορετικό τρόπο.

Ο Γεχοβά είναι ο Ύψιστος. Είναι Θεός της Φυλής, θα μπορούσε κάποιος να πει, έχοντας κυριαρχία σε κάθε Μορφή. Είναι ο κεντρικός κυβερνήτης και η ύψιστη Δύναμη διατήρησης της μορφής, καθώς εξασκεί κανονική διακυβέρνηση σε αυτήν. Οι Αρχάγγελοι αποτελούν τα πνεύματα της Φυλής και καθένας ηγείται μιας ορισμένης ομάδας ανθρώπων. Αυτοί κυριαρχούν επίσης στα ζώα, ενώ οι Άγγελοι εξουσιάζουν τα φυτά.

Οι Αρχάγγελοι κυριαρχούν σε φυλές ή ομάδες ανθρώπων, καθώς και στα ζώα, επειδή αυτά τα δύο βασίλεια κατέχουν θυμικά σώματα˙ θεωρούνται ειδικευμένοι αρχιτέκτονες της θυμικής ύλης, επειδή η πυκνότερη σφαίρα της Ηλιακής Περιόδου αποτελείτο από αυτό το υλικό και η ανθρωπότητα εκείνης της περιόδου-οι σημερινοί Αρχάγγελοι-μάθαιναν να δομούν τους παχυλότερους φορείς τους από θυμική ύλη, όπως εμείς μαθαίνουμε τώρα να πλάθουμε τα σώματά μας από τα χημικά στοιχεία που συνιστούν την γήινη σφαίρα μας. ¨Άρα είναι εύκολα κατανοητό πως οι Αρχάγγελοι διαθέτουν ιδιαίτερα προσόντα για να βοηθήσουν τα κατοπινά κύματα ζωής στο πέρασμα τους από το στάδιο εκείνο εκμάθησης της δόμησης και του ελέγχου ενός θυμικού σώματος.

Για ανάλογες αιτίες οι Άγγελοι εργάζονται στο ζωτικό σώμα των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών. Τα πυκνότερα σώματά τους αποτελούνται από αιθέρα και από το ίδιο υλικό συνίσταται η Σφαίρα Δ της Περιόδου της Σελήνης, τότε που εκείνοι ήταν άνθρωποι.

Έτσι, ο Γεχοβά και οι Αρχάγγελοί Του σχετίζονται με τις Φυλές κατά τρόπο παρόμοιο με του ομαδικού πνεύματος και των ζώων. Όταν κάποια εξατομικευμένα μέλη μιας Φυλής αναπτύξουν πλήρη αυτοέλεγχο και αυτοδιάθεση, ανεξαρτητοποιούνται από την επίδραση του πνεύματος της Φυλής και άλλων συναφών υπάρξεων.

¨Όπως είδαμε, το σημείο υπεροχής του ομαδικού πνεύματος, όπως και κάθε Εγώ στο παχυλό σώμα, βρίσκεται στο αίμα. Το Μασοριτικό κείμενο φανερώνει πως αυτή η γνώση ήταν κτήμα του συγγραφέα του Λευιτικού. Στην δέκατη τέταρτη στροφή του δέκατου έβδομου κεφαλαίου απαγορεύεται στους Ιουδαίους να τρώνε αίμα επειδή "...η ψυχή κάθε σάρκας βρίσκεται στο αίμα...'' και στην ενδέκατη στροφή του ίδιου κεφαλαίου βρίσκουμε τα εξής:''...επειδή η ψυχή της σάρκας βρίσκεται στο αίμα...το ίδιο το αίμα μεσολαβεί για την ψυχή'', που δείχνει ότι αυτό εφαρμόζεται και στον άνθρωπο και στο ζώο, επειδή στα Εβραϊκά χρησιμοποιείται εδώ η λέξη νεσαμάχ, η οποία σημαίνει ''ψυχή''-όχι ''ζωή'', όπως αποδίδεται στην έκδοση του βασιλειά Τζέιμς.

Το Εγώ εργάζεται κατευθείαν μέσω του αίματος. Το πνεύμα της Φυλής καθοδηγεί τις Φυλές επιδρώντας στο αίμα, όπως το ομαδικό πνεύμα καθοδηγεί τα ζώα του είδους του μέσω του αίματος. ¨Έτσι ελέγχει και το Εγώ το φορέα του, αλλά με μια διαφορά.

Το Εγώ λειτουργεί μέσω της θερμότητας του αίματος, ενώ το πνεύμα της Φυλής(δηλ. εθνικό ή οικογενειακό) επιδρά μέσω του αέρα, καθώς έλκεται στα πνευμόνια. Αυτός είναι ο λόγος που ο Γεχοβά, ή οι αγγελιοφόροι Του, ''φύσηξε πνοή ζωής στα ρουθούνια του ανθρώπου'' εξασφαλίζοντας έτσι είσοδο για το πνεύμα της Φυλής, το πνεύμα της Κοινότητας κ.τ.λ.

Οι διάφορες τάξεις Φυλετικών πνευμάτων οδήγησαν τους ανθρώπους σε διάφορα κλίματα και μέρη της Γης. Στο εκπαιδευμένο διορατικό πνεύμα ενός έθνους φαίνεται σαν σύννεφο που περιτυλίγει και διαπερνά την ατμόσφαιρα ολόκληρης της χώρας που κατοικείται από τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την ηγεσία του. ¨Έτσι δημιουργούνται διάφοροι λαοί και έθνη. Ο Παύλος μίλησε για "τον Πρίγκιπα της Δύναμης του Αέρα"' για "πριγκιπάτα, δυνάμεις" κ.τ.λ. δείχνοντας πως γνώριζε για τα Φυλετικά πνεύματα. Αλλά τώρα ούτε καν μια προσπάθεια δεν γίνεται για την κατανόηση όσων σημαίνουν, αν και η επίδρασή τους είναι έντονα αισθητή. Ο πατριωτισμός είναι ένα αίσθημα που τρέφεται και καλλιεργείται από αυτά. Τώρα δεν ασκεί στους ανθρώπους τόση δύναμη όσο το πνεύμα της Φυλής και είναι σε θέση να δηλώσουν μαζί με τον Τόμας Πέιν(Thomas Paine), ''Χώρα μου είναι ο κόσμος''. Υπάρχουν και εκείνοι που μπορούν να εγκαταλείψουν πατέρα και μητέρα και να αντικρίσουν τους ανθρώπους σαν αδέλφια. Απελευθερώθηκαν από το Πνεύμα της Οικογένειας ή της Φατριάς, που διαφέρει από το Φυλετικό, όντας μια αιθερική οντότητα. Εκείνοι, όμως, που είναι για τα καλά πιασμένοι στα δίχτυα του πνεύματος της Φυλής ή της Οικογένειας, θα υποφέρουν απο την πλέον φοβερή κατάθλιψη αν εγκαταλείψουν την οικογένεια ή την χώρα και αναπνεύσουν τον αέρα άλλου Φυλετικού ή Οικογενειακού πνεύματος.

Κατά το διάστημα που το Φυλετικό πνεύμα εισήλθε στα ανθρώπινα σώματα, το εξατομικευμένο Εγώ άρχισε να αποκτά ένα αμυδρό έλεγχο των φορέων του. Κάθε ανθρώπινη οντότητα κατέστη όλη και περισσότερο συνειδητή της ξεχωριστής της υπόστασης και της διαφοράς της με τους άλλους ανθρώπους, αλλά για αιώνες δεν θεωρούσε τον εαυτό της σαν άτομο, αλλά ως μέλος μιας φυλής η οικογένειας. Το πρόσφυμα ''son'' πολλών σημερινών επιθέτων είναι κατάλληλο αυτού του αισθήματος. Δεν ήταν κανείς απλώς ''Τζον'' ή ''Τζέιμς''. ¨Ηταν Τζον Ρόμπερτσον ή Τζέιμς Γουίλιαμσον. Σε μερικές χώρες η γυναίκα δεν ήταν ''Μαίρη'' ή ''Μάρθα''. ¨Ήταν Μαίρη Μάρθασντότερ, Μάρθα Μαίρησντοτερ. Αυτό το έθιμο συνεχιζόταν σε μερικά ευρωπαϊκά κράτη μέχρι και μερικές γενιές πριν από την εποχή μας' το πρόσφυμα ''son'' διατηρείται ακόμη και το όνομα της οικογένειας τιμάται ακόμη πολύ.

Στους Εβραίους ακόμη και ως τον καιρό του Χριστού το Φυλετικό πνεύμα ήταν ισχυρότερο από το ατομικό. Κάθε Εβραίος θεωρούσε πως πρώτα ανήκε σε μία ορισμένη φυλή ή οικογένεια. Το μεγαλύτερο καύχημα του ήταν πως ανήκε στη ''Σπορά του Αβραάμ''. ¨Όλα αυτά οφείλονταν στο Φυλετικό πνεύμα.

Πριν το ερχομό του Γεχοβά, όταν η Γη ήταν ακόμη μέρος του ¨Ήλιου, υπήρχε ένα κοινό ομαδικό πνεύμα που αποτελείτο από όλες τις δημιουργικές ιεραρχίες, οι οποίες ήλεγχαν ολόκληρη την ανθρώπινη οικογένεια, αλλά ο σκοπός ήταν κάθε σώμα να γίνει ο ναός και το εύχρηστο όργανο ενός ενοικούν τος πνεύματος' αυτό σήμαινε την άπειρη διαίρεση της ηγεσίας.

Ο Γεχοβά ήρθε με τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους Του και προκάλεσε τον πρώτο μεγάλο διαχωρισμό σε Φυλές, προσφέροντας σε κάθε ομάδα την καθοδηγητική επίδραση ενός Φυλετικού πνεύματος,ενός Αρχαγγέλου. Για κάθε Εγώ υπέδειξε έναν ¨Άγγελο στο ρόλο φύλακα, ώσπου το εξατομικευμένο πνεύμα να δυναμώσει αρκετά και να ανεξαρτητοποιηθεί από κάθε εξωτερική επίδραση."


Από το Βιβλίο του Μαξ Χέιντελ, Ροδοσταυρική Κοσμοθεωρία


Δευτέρα 2 Μαΐου 2016

Πρόκλος ο Λύκιος-Περί Αιτίου



''Παν αίτιον χωριστόν πανταχού εστιν άμα και ουδαμού.''



 ''τη μεν γαρ μεταδόσει της εαυτού δυνάμεώς εστι πανταχού' τούτο γάρ εστιν αίτιον, το πληρωτικόν των μεταλαγχάνειν αυτού πεφυκότων και αρχικόν των δευτέρων πάντων και παρόν πάσι ταις των ελλάμψεων γονίμοις προόδοις. τη δε αμίκτω προς τα εν τόπω όντα ουσία και τη εξηρημένη καθαρότητι ουδαμού εστιν' ει γαρ χωριστόν εστι των αποτελεσμάτων, υπερίδρυται πάντων ωσαύτως και εν ουδενί εστι των εαυτού καταδεεστέρων. είτε γαρ πανταχού μόνον ήν, αίτιον μεν είναι ουκ εκωλύετο και εν πάσιν είναι τοις μετέχουσι, πρό πάντων δε ουκ άν ήν χωριστός' είτε ουδαμού, του πανταχού χωρίς, πρπ πάντων μεν είναι ουκ εκωλύετο και μηδενός είναι των υποδεεστέρων, εν πάσι δεν ουκ άν ήν ως τα αίτια πέφυκεν εν τοις αιτιατοίς είναι, ταις εαυτών αφθόνοις μεταδόσεσιν, ίν' ούν και αίτιον υπάρχον εν πάσιν ή τοις δυναμένοις μετέχειν, και χωριστόν όν  εφ' εαυτού προ πάντων ή των απ' αυτού πληρουμένων, πανταχού εστιν άμα και ουδαμού..

και ου μέρει μέν πανταχού, μέρει δέ ουδαμού' ούτως γάρ άν αυτό εαυτού διεσπασμένον είη και χωρίς, είπερ τό μέν αυτού πανταχού και εν πάσι, το δε ουδαμού και προ των πάντων' αλλ' όλον πανταχού, και ουδαμού ωσαυτώς. και γάρ τα μετέχειν αυτού δυνάμενα όλω εντυγχάνει και όλον εαυτοίς ευρίσκει παρόν, κακείνο όλον εξήρηται' το γαρ μετασχόν ουκ εκείνο εν εαυτώ κατέταξεν, αλλ' απ' εκείνου μετέσχεν όσον χωρήσαι δεδύναται. και ούτε τω μεταδιδόναι εαυτού στενοχωρείται ταις των πλειόνων μεθέξεσι, χωρίς όν' ούτε τα μετέχοντα ελλιπώς μετελαγχάνει, πανταχού όντος του μεταδιδόντος.




Πρόκλος Στοιχείωσις Θεολογική-98ο Θεώρημα



***   ***   ***   





Απόδοση:


 ''Κάθε αίτιο που είναι ξεχωριστό από τα αποτελέσματά του υπάρχει ταυτόχρονα παντού και πουθενά.''



 ''Γιατί με την μετάδοση της δύναμης του υπάρχει παντού' γιατί αίτιο είναι αυτό που συμπληρώνει όσα εκ φύσεως μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό, και που αποτελεί την πηγή όλων των κατώτερων όντων, και που είναι παρόν σε όλα με τις γόνιμες προόδους των εκλάμψεών του. Όμως, με την ουσία του που δεν αναμειγνύεται με όσα υπάρχουν σε κάποιο τόπο και με την υπερβατική καθαρότητά του δεν υπάρχει πουθενά' γιατί, αν είναι ξεχωριστό από τα αποτελέσματά του, είναι εδραιωμένο πάνω από όλα εξίσου και δεν υπάρχει μέσα σε κανένα από τα υποδεέστερά του. Γιατί, αν μόνο υπήρχε παντού, δεν θα εμποδιζόταν να είναι αίτιο και να βρίσκεται μέσα σε όλα όσα μετέχουν σε αυτό, δεν θα μπορούσε όμως να υπάρχει ξεχωριστά πριν από όλα' και αν μόνο δεν υπήρχε πουθενά, χωρίς να υπάρχει παντού, δεν θα εμποδιζόνταν να υπάρχει πριν από όλα και να μην ανήκει σε κανένα από τα υποδεέστερά του, δεν θα μπορούσε όμως να υπάρχει μέσα σε όλα όπως εκ φύσεως υπάρχουν τα αίτια μέσα στα αιτιατά, δηλαδή με τις άφθονες μεταδόσεις τους. Για να είναι, λοιπόν, αίτιο που υπάρχει μέσα σε όλα όσα μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτό, και για να είναι ξεχωριστό και ανεξάρτητο από όλα όσα συμπληρώνονται από αυτό, υπάρχει ταυτόχρονα παντού και πουθενά.


Και δεν υπάρχει εν μέρει παντού και εν μέρει πουθενά' γιατί έτσι θα ήταν το ίδιο διασπασμένο και χωρισμένο από τον εαυτό του, εφόσον ένα μέρος του θα υπήρχε παντού και μέσα σε όλα, και ένα άλλο μέρος του πουθενά και πριν από όλα' αλλά ολόκληρο υπάρχει εξίσου παντού και πουθενά. Γιατί και όσα μπορούν να μετέχουν σε αυτό, το συναντούν ολόκληρο και το βρίσκουν ολόκληρο να είναι παρόν στον εαυτό τους, και εκείνο ολόκληρο μένει υπερβατικό' γιατί αυτό που μετέχει σε εκείνο, δεν το κατεβάζει μέσα στον εαυτό του, αλλά μετέχει σε ό,τι από εκείνο μπορεί να χωρίσει. Και επειδή είναι ξεχωριστό, δεν πιέζεται όταν μεταδίδει τον εαυτό του και οι μεταδόσεις γίνονται προς πολλά' και επειδή υπάρχει παντού, αυτά που μετέχουν σε αυτό δεν λαμβάνουν με έλλειψη το μερίδιο που τους αναλογεί.''


Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Το Θεμέλιο της Σοφίας-Παράκελσος




Παράκελσος
¨Ολοι οι αριθμοί είναι πολλαπλάσια του ένα, όλες οι επιστήμες συγκλίνουν σ' ένα κοινό σημείο, όλη η σοφία πηγάζει από ένα κέντρο και ο αριθμός της σοφίας είναι το ένα. Το φως της σοφίας ακτινοβολεί στον κόσμο και εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με την ύλη μέσα στην οποία εκδηλώνεται. Συνεπώς, ό άνθρωπος εκδηλώνει την λογική με έναν τριπλό τρόπο: ως ένστικτο, ως ζωώδη λογική και ως πνευματική ευφυΐα. Η γνώση που παίρνει η ψυχή μας από τα φυσικά και ζωώδη στοιχεία είναι προσωρινή, αυτή που αντλεί από το πνεύμα είναι αιώνια. Ο Θεός είναι ο Πατέρας της σοφίας και όλη η σοφία προέρχεται από αυτόν.

Μπορούμε να αναπτυχθούμε μέσα στην γνώση, αλλά δεν μπορούμε ν' αναπτύξουμε την γνώση εμείς οι ίδιοι, γιατί μέσα μας δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από ό,τι έχει εναποθέσει ο Θεός. Εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να μάθουν κάτι χωρίς την βοήθεια του Θεού ( την αγάπη και την σοφία) θα πέσουν στην ειδωλολατρεία, την δεισιδαιμονία και το σφάλμα. Μπορεί ν' αποκτήσουν μεγάλα ονόματα στον κόσμο και να θαυμάζονται από τους αδαείς, αλλά η διάνοιά τους απωθείται από το φως και θα καταλήξει στο σκοτάδι. ¨Ομως αυτοί που αγαπούν το φωτεινό κέντρο θα προσελκυθούν προς αυτό και η γνώση τους θα προέρχεται από τον Θεό. Ο Θεός είναι ο Πατέρας της σοφίας και ο άνθρωπος είναι ο υιός. ¨Αν θέλουμε γνώση, πρέπει να την ζητάμε από τον Πατέρα, και όχι τον υιό. Κι αν ο υιός επιθυμεί να διδάξει την σοφία, πρέπει να διδάξει την σοφία που πήρε από τον Πατέρα. Τις γνώσεις που οι κληρικοί μας κατέχουν, δεν τις απέκτησαν από τον Πατέρα, αλλά τις πήραν ο ένας από τον άλλο. Δεν είναι βέβαιοι για την αλήθεια αυτού που διδάσκουν και γι αυτό χρησιμοποιούν την επιχειρηματολογία, την εξαπάτηση και την σοφιστεία. Πέφτουν σε πλάνη και ματαιοδοξία και λανθασμένα εκλαμβάνουν την δική τους γνώμη ως την σοφία του Θεού. Η υποκρισία δεν είναι αγιότητα, η έπαρση δεν είναι δύναμη, η πανουργία δεν είναι σοφία. Η τέχνη της εξαπάτησης και της αμφισβήτησης, της διαστρέβλωσης, της παραποίησης και της διαστροφής της αλήθειας μπορεί να διδαχθεί στα σχολεία, όμως η δύναμη να γνωρίζεις και ν' ακολουθείς την αλήθεια, δεν μπορεί να παραχωρηθεί με ακαδημαϊκά πτυχία, έρχεται μόνον από τον Θεό.

Αυτός που επιθυμεί να γνωρίσει την αλήθεια, πρέπει να μπορεί να την δει και να μην ικανοποιείται από τις περιγραφές των άλλων. ¨Οσο μεγάλη κι αν είναι η δύναμη της διάνοιας, αν δεν φωτίζεται από αγάπη, είναι απλώς ένας υψηλός βαθμός της ζωώδους διάνοιας και θα χαθεί με τον καιρό. Η διάνοια όμως που ζωογονείται από την αγάπη του Υπέρτατου είναι η διάνοια των αγγέλων και θα ζήσει στην αιωνιότητα.'' 

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Η Κεφαλή του Υπέρτατου Πρεσβύτερου-Συμεών Μπέν Γιοχάι

''Η κεφαλή του υπέρτατου πρεσβύτερου, είναι ένα κλειστό δοχείο, όπου αναπαύεται η άπειρη σοφία, σαν το καλό κρασί του οποίου τα κατακάθια δεν μπορούν να διαταραχθούν.

Αυτή η σοφία είναι αδιαπέραστη, κτήτορας του εαυτού της μέσα σε σιωπή στην αιωνιότητα, απρόσιτη στα σκαμπανεβάσματα του χρόνου.

Είναι το φως, αλλά το σκοτεινό κεφάλι είναι η λάμπα. Το λάδι της διάνοιας έχει λιώσει και η λαμπρότητα εκδηλώνεται με τριανταδύο τρόπους.

Ο αποκαλυμμένος Θεός είναι ο κρυμμένος Θεός. Αυτή η ανθρώπινη σκιά του Θεού είναι σαν την μυστηριώδη Εδέμ, από την οποία ανάβλυζε μία πηγή που χωριζόταν σε τέσσερα ποτάμια

Τίποτα δεν απορρέει απευθείας το Θεό. Η ουσία του δεν τεμαχίζεται. Τίποτε δεν αποχωρεί από αυτόν και τίποτα δεν εισέρχεται, γιατί είναι αδιαπέραστος και αμετάβλητος. ¨Ολα όσα αρχίζουν, όλα όσα εμφανίζονται, όλα όσα διαιρούνται, όλα όσα κυλούν και περνούν, έχουν αρχή και τέλος τη σκιά του. Ο ίδιος παραμένει ο εαυτός του, αμετακίνητος στο φως του, και διατηρείται έτσι, σαν ένα παλιό κρασί που δεν ανοίγεται.

Συμεών Μπεν Γιοχάι